Alaylılar akademisinin hayat sofrası

Seyhan Akıncı – Ömrü en çok da en sevdiklerimizin, bizi biz yapanların oturduğu uzun bir sofra olarak hayal etmez miyiz? Semaver Kumpanya’nın en yenilerinden “Güzel Son” hepimizi o uzun sofraya çağırıyor. Sofranın kurulduğu yer, alaylılar akademisi diye nam salmış Mösyö Lambo’nun meyhanesi. Kapıdan “Kim bilir yazdıklarımı okusa neler kederi?” diye delice merak ettiren, hafifçe ürperten lakin tenkit denince de akla birinci gelen isim olan Nurullah Ataç girince insanın içi kocaman bir hürmetle doluyor. Sonra Orhan Veli… Güya çukur yalnızca onu değil, daha yazılmamış yüzlerce şiiri de öldürmüş üzere hatalı. Canım Sait Faik, “Ay ışığı kulübe ile sarayı birbirinden nasıl farksız yapıyorsa insanları da farksız yapmaz ki. Her kulübemsi insan bir saraydır” diyerek ömrü boyunca biz kulübemsileri yazan eşsiz kalem… Hakan Tabakan’ın yazdığı Volkan Sarıöz’ün yönettiği “Güzel Son” vedaların kalbimi burktuğu bir yaz akşamında KüçükÇiftlik Bahçe Tiyatrosu’ndaydı. Sürprizin kapıdan son giren olduğu oyunda Melih Cevdet de çıkageliyor Suat Derviş de Halim Şefik Güzelson da. Mösyö Lambo olmaz mı hiç? Sofrayı kim kurdu sanıyorsunuz? Hesabı müziklerle, bol edebiyatla, eski İstanbul’la lakin en çok da hoş sona inancı tazeleyerek ödeyen bir oyun “Güzel Son”… Biz de Semaver Kumpanya’nın “Güzel Son” sofrasında Türk edebiyatının birbirinden kıymetli isimlerine hayat veren oyunculara sahnede “o” olmanın kendilerine nasıl hissettirdiğini sorduk. 

Selen Şenay: “Suat Derviş’in gücünü hissediyorum”

Güç… Gücü hissediyorum. En derin yerlerinden kırılmış, hayal kırıklığına uğramış bir insanın, bir bayanın, bir muharririn, bir eşin, bir evladın, bir vatandaşın söylemek istediği kelamı söyleyerek ayakta kalmasının gücü. Net bir formda hissediyorum Suat Derviş’in gücünü. Ve bu beni çok memnun ediyor. Çok severek oynuyorum oyunumuzu.

Ahmet Kaynak: “Sakinlik, aşk ve hüzün”

Gerçekten çok özel beşerlerle birlikte oluyoruz sahnede. Tekrar o yıllara gidiyor ve o beşerlerle tartışıyor, konuşuyor ve gülüyoruz. Derin bir sakinlik, aşk ve hüzün hissettiriyor bana…

Mehmet Bahis: “İpekli bir mendil üzeredir Sait Faik”

Bu büyük ustalar ile ismimizin anılmasından, onları yansılamaktan onur ve gurur duyuyorum. Sait Faik’in sevgi dolu kalbinden bakabilmeye çalışmak bile içimi ısıtıyor. Umarım Sait Faik’i hiç tanımayan bir seyirci de birebirini hisseder ve okumak ister. Tanışmış olanlara selam olsun. İpekli bir mendil üzeredir ne kadar sıkarsan sık bir yerden su üzere fırlayıverir Sait Faik.

Muhammed Türkoğlu: “Onunla tanışmış olmayı çok isterdim”

Oyundaki her karakterin kendine has enteresan özellikleri var. Oyunu birinci okuduğumda Halim Şefik Güzelson karakteri içlerinde kendime en yakın hissettiğim karakter oldu. Oyunda da bahsedilen ‘ilginç’ anıları bana olağan geliyor ve onu çok düzgün anlıyorum. Bir oyuncu olarak bu türlü bir karakterle eşleşmiş olmak benim için büyük bir talih oldu. Cebinde farklı renk kalemlerle dolaşıp şiir yazan bir şairden bahsediyoruz. Onunla tanışmış olmayı hatta uzun bir seyahatte ya da boş bir bankta karşılaşmış olmayı çok isterdim.

Mertcan Ertürk: “Yaşam sevgilerini kurcalamaya çalıştık”

Her biri çok kıymetli bu isimlerin, ehemmiyet sırası yapmaya bile kalkamazsın. Orhan Veli’yle lisedeyken tanıştım, Melih Cevdet’le de o denli. Etkilenmemek elde değildi kalemlerinden. Evet çok büyüklerdi bu ustalar, birçok insanın hayatına dokunmuşlardı, derinden hem de, büyük bir sorumluluktu. Lakin biz daha çok onların beşeri taraflarını kurcalamaya çalıştık. Bizim üzere telaşlarını, endişelerini, kavgalarını. Birbirlerine sahip çıkmalarını, yeri geldiğinde sertçe eleştirmelerini, birbirlerine en ağır soruları sormalarını lakin küsken de barışmasını bildiklerini yani ömür sevgilerini kurcalamaya çalıştık. Yani aslında Nurullah Ataç’ı Nurullah Ataç yapan taraflarını anlatmaya, aktarmaya çalıştık. Samimi bir ortam olsun istedik. Umarım başarılı olabilmişizdir. Büyük sorumluluk lakin bir o kadar da keyifli. Herkesi bekleriz.

Onur Şenol: “Boşa nam salmamış”

Benim oynadığım Mösyö Lambo karakteri Türk edebiyatında değerli bir karakter olmasa da değerli edebiyatçılar için pahalı bir karakter. Birçoğunun uğrak yerinin sahibi. Kimler kimler gelip geçmemiş ki onun meyhanesinden. Alaylılar akademisi diye boşuna nam salmamış Mösyö Lambo’nun meyhanesi. Hepimizin hayran olduğu edebiyatçıların tahminen de en yakın arkadaşlarından birisine hayat vermeye çalışmak da farklı bir keyif oluyor benim için de.

Metin Alpargun: “Çok eğlenceli bir şey Orhan Veli olmak”

Çok eğlenceli bir şey Orhan Veli olmak, onun muzip yanına, hüzünlü yanına soluk vermeye çalışmak. Elbette büyük bir sorumluluk fakat Hakan Tabakan o denli hoş yazmış ki bu çok sevdiğimiz şairin kıssasını, bu sorumluluğun altında ezilmekten kurtarıyor beni. Tüm oyun bir anda başlıyor ve bitiyor resen.