Atilla Gökçe’den ulusal futbolculara övgü dolu sözler! ‘Hücum borusu çaldılar’

A Ulusal Grubumuz, UEFA 2024 Avrupa Şampiyonası Elemeleri D Kümesi birinci maçında Ermenistan’la kozlarını paylaştı. Erivan’da oynanan maça makus bir başlangıç yapmasına karşın geri dönmeyi başaran Stefan Kuntz idaresindeki Ay Yıldızlılar, Orkun Kökçü ve Kerem Aktürkoğlu’nun golleriyle alandan 2-1 galip ayrılarak D Grubu’na 3 puanla başladı. Milliyet Gazetesi muharriri Attila Gökçe, oynanan bu karşılaşmayı kaleme aldı.

NETAMELİ VE SEVİNÇLİ / ATTİLA GÖKÇE

Eleme kümelerinde birtakım maçlar netamelidir. Zımnî bir güç devreye girer ve hesapta olmayan sarsıcı bir kazaya uğrayabilirsiniz. Ozan Kabak’ın rakip atağına müdahale ederken baskı altında kendi kalesine attığı gol de bu türlü bir kaza… Paniğe kapılmamak bozulmamak dağılmamak gerekir.

Evet, paniğe kapılmadılar ancak, Ermenistan’ı kendi yarı alanımızda oynatıp sorunlu görüntüler yaratmaktan da uzak durmadılar. Üçlü savunmada Ozan, Çağlar ve Merih kazandıkları topları ileri atamadan taşıyamadan kendi ortalarında gereğinden çok pas yaptılar. Vakit zaman ligimizde de görülen bu can düşüncesinin üç lejyonerimiz tarafından sahnelenmesi çok garipti.
Savunma-orta alan kopukluğu yalnızca gerideki oyuncularımızın değil, orta alandakilerin de kusuru. Topu öne taşıyana kadar savunmacıları beklemeleri garipti. Yeniden de topla buluşmalarında Onur ve Ferdi kanatlardan çok süratli bindirmelerle adeta atak borusu çaldılar… Hakan Çalhanoğlu ve Orkun Kökçü kadronun kaza golü şokundan sonra oyunu hamle zenginlikleriyle donatıp Cengiz’i ve Enes’i devreye soktular. Hele Orkun’un çok akıllı bir görüş ve vuruşla attığı gol, kadronun moralini ve aktifliğini daha da artırdı. Birinci yarıda sol kanatta statik bir oyun sergileyen Cenk Tosun, hayal kırıklığı yaratan bir performans gösterdi.

Topa sahip olma yüzdesinde 60/40 önde iseniz daha çok şut atmalı, duran top fırsatı kazanmalısınız. Tabelamız bu hususta varlıklı değildi. Lakin kurtarışlara baktığımızda Mert Günok’un  -tıpkı ligimizdeki- üzere en az üç golü kurtardığını söylemeliyiz.
İkinci yarıda dörtlü savunma ile biraz daha garantili oyuna döndük. Stefan Kuntz’un beklenen on birdeki birtakım oyuncuları atak için kulübede oturtması kanımca yeterli bir tercihti. Kerem’in golü bu manada başarılı bir örnek oldu. Faul atışını çok akla yatkın kullanan Enes’in yaptığı asist de alkışı hak ediyor.

Neşeli sonucuna karşın güç bir maç kazandık. Ermenistan’ın son Dünya Kupası elemelerinde başarılı maçlar oynayıp futbolunu geliştirmesi dikkate alınmalı. 2-1’lik skoru tutarken beklenmedik bir beraberlik golü yememek telaşıyla vakit zaman güç durumlar da yaşadı bizimkiler. Neyse ki kalede Mert vardı. Lakin yalnızca ona değil hepsine alkış borcumuz var. Bu oyun Hırvatistan maçına kâfi mi? O gün öbür bir oyun oynanacak. Her şeyden evvel bir fazlayız… Bursa’da oynuyoruz ya! 

SKOR TAMAM OYUN EKSİK / BURCU KAPU

Ne vakit ulusal maç oynasak, kesinlikle herkesin eleştireceği bir mevzu vardır ki, bu da çoğunlukla takım tercihi üzerinedir. Bir periyot büyük kulüplerin hegemonyasında geçen ulusal takımlar, yerini gurbetçi ve büyük liglerde oynayan lejyoner oyuncularımıza bıraktı. Uzun vakit sonra birinci kere takıma alınan oyuncularda herkes hemfikirdi. Gruplarında formda olan neredeyse tüm oyuncular davet edilmişti lakin bu sefer de birinci 11 tercihi ıstırap yarattı.

Bir evvelki Avrupa Şampiyonası ismini “üçlü savunma turnuvası” olarak yazdırdıktan sonra, bizim ligimiz de dahil olmak üzere bir çok kulüp grubu bu anlayışı benimsedi. Dün de Ulusal Kadromuz yeniden üç stoper ile alandaydı, Ozan, Merih, Çağlar. Artık bu mevzuyu biraz açalım; zira önümüzdeki maçlarda tahminen de başımıza bela olabilecek bir mevzu bu üçlü konusu. Şayet sağlam bir rakip karşılama yapmak istiyorsan, ne ala. Üç stoper, iki de kanat bek gerekirse piyade üzere dizilirler kalecinin önüne. Rakibin geniş alanlarda hamle edeceğini düşünüyorsan, kazanmak değil kaybetmemek kıymetliyse o vakit yeterlidir üçlü savunma. Ermenistan o denli bir rakip midir? Pek tabi değildir.

Ya da ataklarımı çeşitlendireyim, dinamik kanat beklerim, alanda 70 metre bir ileri bir geri nasılsa koşar, biri çıktığında başkası stopere evrilir, merkezdeki iki oyuncum da aslında oyun kurucu üzere üretkendir diyorsan, tamam yeniden oyna üçlü. Dün gece Ulusal Takımımız’ın kanat bekleri Ferdi ve Onur önlerinde oynayan oyuncularla uyumlu muydu? Hayır. Merkezdeki Hakan ve Orkun üretip forvet çizgisini besleyebildi mi? Hayır. Onun yerine formda bir Hakan stoperlere gelip top almak zorunda kaldı, gücünü gereksiz harcadı, forvet oyuncularıyla orta sahanın ortası uzadı. Boşa gitmiş bir birinci yarı izledik. Hele bir de orta alanda fevkalade bir Orkun-Hakan-Salih üzere üçlüye sahipken, bu ekibe üçlü savunma oynatma ısrarı ne büyük bir lüks tekrar gördük.

İkinci yarı bu dizilişten vazgeçen Kuntz, bu sefer klasik dört savunma oyuncusunun yanı sıra takımda ferdî yeteneğiyle, yaratıcılığıyla ünlü tüm oyuncularını alana sürdü. Birinci yarı diziliş yüzünden gücünü savunmaya harcayan oyuncular ikinci yarı yorulup top tutmada zorluk yaşadığı üzere bir de üstüne kolay kontralar yedik. Bir kere daha ulusal maçlar tarihimizde bizden zayıf bir rakibe karşı yeniden tankla tüfekle puan almaya çalıştık. Farklı yenip averaj toplamamız gereken bir müsabakada, yeniden “elimizden geleni” yaparak, neyse ki üç puanı aldık.
Her teknik yöneticiye sormamız gereken iki soru var: Elinizdeki oyuncu profiline uygun bir taktikle mi alana çıkmalısınız yoksa taktiğinize bağlı kalıp elinizdeki oyuncuları mı uydurmaya çalışmalısınız? Bir de gerçekten neden Arda Güler’e güvenip fırsat tanımıyorsunuz?