Bir babayiğit aranıyor
Bülent Buda: Hüseyin Eroğlu gitti, büyü bozuldu mu demeliyiz artık? Yıllar sonra birinci defa tıpkı futbol mevsiminde 3 başka teknik üniteyle oynadılar ve de küme düştüler…
Demek ki, istikrar çöktü, ekmekler bozuldu…
Hem yetiştiricilik hem de yarışmacılık. İkisini bir ortada yürütmek, sürdürmek netameli ve de sıkıntı bir iş. Ve de tribünlerde destekçi olarak sevgili İlyas Gönen ile birkaç eski tüfek…
Bu güçlü âlemde, vilayetle kendinize has, ödün vermediğiniz bir anlayışınız var. Nedir o? Yabancılarla oynamam. Tenkit yapmak değil, şartlara nazaran aksiyonları konuşuyoruz. Güç iş. Benim diyen güç, gün gelir taşıyamaz. Yorgun düşer, tükenir o yükün tartısında…
Övgüsü de, eleştirisi de çok sıkıntı. İçinden çıkılamaz bir durum. Zayıf olana herkes acır, kıskanılmak ise gayretle kazanılır. Kıskanılma kademesinden, acınma çizgisine gerilemek… Anlatımı, kabullenmesi sıkıntı bir durum. Hayalleriniz şu sıralar düş kırıklığına evrildi. Lakin bu âlemde bir de şu var: “Pes etmeyi bir sefer öğrendin mi alışkanlığa dönüşür.”
Fatih Tanfer: Altınordu altyapısının ülkenin gururu haline gelmesinin nedeni, kararlılık, irade ve güzel takımdır. Elbette bu özellikleri, inançla savunan ve uygulayan Seyit Mehmet Özkan gerçeğidir. Ülke evlatlarının gerçek biçimde yetiştirilmesi ve Türk futboluna sunulması manasında Türkiye’nin gururudur. Asli misyonunu muvaffakiyetle yapmıştır.
– TFF 1. Lig’den 2. Lig’e düşen Altınordu Futbol Grubu, sevenlerini sahiden üzdü. Devre ortasında da birçok transfer yapıldı, masraftan da kaçınılmadı.
– Erzurumspor’la konutunda oynadığı, 1-0 kaybettiği ve maalesef küme düşmesine neden olan maçı alanda izlerken, grupta oyuncuların hırsını ve inancını kaybetmiş bir hali vardı. O gün çok üzüldüm.
– Zafer fotoğrafları kalabalık olur, kayıplarda ise yalnız kalırsınız. Lider Seyit Mehmet Özkan, talipleri çıkarsa ekibi devretmeye hazır olduğunu söyledi. Gelecekteki hoş günlerin ve muvaffakiyetlerin temelini tekrar kendisi atacaktır.
Mehmet Demirtaş: Altınordu’nun bu dönem TFF 2. Lig’e düşmesi hepimizin içini acıttı. Fakat unutulmamalı altyapısına değer veren kulüpler küme düşse bile hiçbir vakit kaybetmez. Bir gün gelir, küllerinden tekrar doğar.
Güçlü altyapısı olan kulüpler bir formda kendini kurtarır, değerli olan kulübün iktisadının kurtulması. Altyapı sabır işidir. Altınordu bu sabrı yıllarca gösterdi.
9-10 yaşında çocuklar meskende ailelerine, okulda öğretmenlerine, futbolda da antrenörlerine güvenir, onları örnek alırlar. Fakat, altyapı dünden bugüne futbolcu yetiştirecek bir yer değil. Bol sabır gerekiyor. Bol inanç… Bol çalışma ve bol ter…
Ve bilgi, ve maharet… Türk futbolunda yıllarca altyapının pahası anlaşılamadı. Yeni yeni son birkaç yıldır altyapının kıymeti biliniyor. Kim bilir, transfer yasakları olmasaydı… Yönetenlerin aklına ne kadar gelirdi?
İşte bu bağlamda Lider Seyit Mehmet Özkan’ın yaptıkları göz arkası edilemez, hakkı ise ödenemez.. O da pes etti. A ekibi devredecek isim arayışında. Futbol geçmişimizde en başarısız günleri yaşıyoruz. Kulüp sportif manada tabana vurmuş.
İyi ki, Altınordu’nun genç kanı var. Âlâ ki, altyapıda tüm eksiklere karşın sabırla gayret eden yöneticiler ve antrenörler var.
Türk futboluna en makûs günlerde bile pek çok yıldız futbolcu kazandırdılar.
Son birkaç yıldır sinema izliyoruz adeta.
Zaman vakit inişli çıkışlı. Vakit zaman renkli, çoğunlukla siyah beyaz. O birinci yıllardan eser yok. Ne kent eski kent. Ne futbol eski futbol. Ne kenti ne de futbolu yönetenler birebir adamlar. Ve giderek sinemanın sonuna geliyoruz. Biri de çıkıp bu senaryonun sonunu değiştirmek istemiyor.
Umut ediyorum ki Altınordu, tıpkı Sevgili Özkan Lider üzere emin ellere teslim edilir ve hoş günlere geri döner. “Sabırla koruk üzüm olur” derler.
Altınordu’nun sabretmekten öteki devası yok üzere görünüyor. Gençliğe inanç, gençliğe inan…