Galatasaray-Fenerbahçe derbisi sonrası sert çıktı! ‘Ali Koç ve Jesus birlikte gitmeli’

Galatasaray ile Fenerbahçe Süper Lig’in 37’nci haftasında karşı karşıya geldi. Heyecan dolu dev derbide sarı-kırmızılı grup rakibini 3-0 yenmeyi başardı. Gayret sonrası Milliyet Gazetesi müellifleri derbiyi değerlendirirken Fenerbahçe’ye ve Jorge Jesus’a da tenkitlerde bulundular. 

İşte Galatasaray – Fenerbahçe derbisi sonrası yapılan değerlendirmeler…

Kapak oldu! / ERCAN GÜVEN

Her iki ekip da başlama düdüğünden evvel topu aldılar, yerine “onur” koydular güya.
Doğaldı… Galatasaray, uzun ve kusursuz bir “galibiyet söylevi” ile öne fırladığı “kekeme sezonda”, kendisini, idaresini, teknik yöneticisini kanıtlamış, Fenerbahçe’ye karşı yapacağı şampiyonluk merasimine limon sıkılsın istemiyordu.
Ezeli rakibini güzelce ezmek peşindeydi.
Fenerbahçe ise dokuzuncu cildi basılmak üzere olan “kahır romanına” hiç olmazsa bir keyifli anektod eklemek özlemindeydi.
Kolay değildi… Birinci sefer şampiyonluğu avuçları ortasında hissedip, ona inanıp, inandırdıktan sonra rakibin kutlamasına dekor olmak, reddedilmiş damat adayı hüviyetiyle katıldığı düğüne armağan olarak “lig ikinciliğini” de bırakıp gitmek.
Aynen o denli oldu. Hatta daha fazlası.
Futbol ölüm-kalım sıkıntısı değildi, kazanımlar ve kayıplar geçiciydi, spordu, centilmenlikti hepsi tamam da…
Dün topun yerinde “onur” vardı.
Ve maç “Fenerbahçe’nin onuruyla oynanan” bir derbi olarak tarihe geçti.
Dokuz dönemlik “kupasız kahır romanına” kapak oldu.

Ama, Fenerbahçe’nin “Brütüs”ünü anmadan evvel Sezarın hakkını Sezar’a vermek lazım.
Bir kez şampiyonluk cepte olsa da bu derbinin manasını Jesus’tan çok daha uygun kavramıştı Okan Buruk hoca… Evvel orta alana sahip olmak istemiş, tempolu ve fizik gücü yüksek Berkan’ı Oliveira’nın yerine monte etmişti. Mertens’in yerine on numara olan ve birinci maçta Fenerbahçe savunmasına güç anlar yaşatan Barış Alper, tekrar tıpkı şeyleri yaptı. Buruk, Torriera ile orta sahayı tamamlamış “kaybetmeme” takımını kurmuştu bir defa.
Fenerbahçe’nin Brütüs’ü ise inandığı oyun uğruna Fenerbahçe’nin sırtından hançerlenmesine razı olan Jorge Jesus’tu.
Konuk kadronun orta alanı, Arao stoperlerin ortasına girdiğinde sol kanattan ayrılmayan Rossi ve sağ kanada hapsedilen Arda -ki, Arda da biraz havaya girmişti- yüzünden yalnızca Zajc’a emanetti.

Nasıl gol atacaktı konuma bile giremeyen Fenerbahçe?.. Valencia’yı Nelsson tatlı-sert kilitlemişti aslında.
Jesus Fenerbahçe’nin yediği gole de neden olan merkezdeki boşluğa boş boş baktı durdu bir devre. Tekleyen Arda’yı çıkarmayı, muhtaçlık duyulan İsmail’i Arao’nun yerine almayı, Peres kırmızı kartla atılıp Fenerbahçe on kişi kalmasından sonraya bıraktı.
Nerede kaldı rakibe nazaran ekip kurgulama esnekliği. Dua etsin ki, İcardi çok aktif oynamadı birinci yarı. Yoksa yarım düzine olurdu skor.
İkinci yarıya Rossi’yi çıkarıp Osayi’i alarak başladı Jesus. Ferdi Rossi’nin kanadına geçti, Osayi sağ beke. Dermana bakın!.. Tabi, rakip baskısı değişmedi. Hatta arttı ve Zaniolo ikinci golünü atmasın diye Peres kırmızı karta razı oldu, maç Galatasaray’ın düğününe döndü.
Çaresizdi… Arda ve Arao çıkıp Emre Mor ile İsmail girdikten sonra İcardi’nin ikinci golüne, King ve Pedro girdikten sonra Zaniolo’nun üçüncü golüne pürüz olamadı eksik Fenerbahçe.

Aslında Jorge Jesus’un kendi fikrini bilmiyoruz lakin Fenerbahçe “kalsın mı gitsin mi” kararını kupa finalini beklemeden şu Galatasaray hezimetinde vermeli. Çabucak bu sabah…
Trabzonspor maçından öteki derbi kazanamayan, Kadıköy’ü açık büfeye çeviren, kadronun iskeletini son birkaç maça kadar belirleyemeyen, her rakibe birebir oyunu oynamaya çalışan ve tüm yanılgılarını şu fırsat derbisinde bile tekrarlayan Jesus lüksüne katlanamaz Fenerbahçe bir dönem daha

Koç ve Jesus birlikte gitmeli / LEVENT KALKAN

Süper Lig’de 9 yıldır şampiyon olamayan Fenerbahçe, Ali Koç’un başkanlık koltuğunda oturduğu son 5 dönemde 7 teknik yöneticiyle çalıştı. Sırasıyla Phillip Cocu, Ersun Yanal, Erol Bulut, Emre Belözoğlu (3 ay), Vitor Pereira, İsmail Kartal (yarım sezon) ve Jorge Jesus’u vazifeye getiren Lider Koç, yerli-yabancı yaklaşık 150 oyuncu transferi gerçekleştirdi fakat tek kupa bile kazanamadı…
Fenerbahçe’nin adeta tabana vurduğu son 9 yılda Galatasaray 4 sefer, Beşiktaş 3 defa şampiyon oldu. Başakşehir ve Trabzonspor da birer defa şampiyonluk kupasını müzelerine taşıdı. Bu süreçte Ziraat Türkiye Kupası’nı Galatasaray 3 kere, Beşiktaş ve Trabzonspor birer defa kazandı. Son 9 yılda Akhisar,
Konyaspor ve Sivasspor’un bile birer sefer sahip olduğu kupayı Fenerbahçe hiç kaldıramadı.
Kabus ötesi bir karne fakat gerçekler bu türlü…
Üç kulvarda yarışan Fenerbahçe’nin bu dönem Jorge Jesus idaresinde şampiyonluğu hangi koşullarda kaçırdığına daima birlikte şahit olduk.
“Hata” demek istemediğim hakem yanlışları çabucak her dönem olduğu üzere en fazla sarı-lacivertli kadronun aleyhine gerçekleşti. “Ofsaytımsı” ile iptal edilen rakip kadro golünü, çıkmayan bariz kırmızıları, rakibe baş atan oyuncunun oyunda kalmasını falan bırakın bir tarafa kabul edilemez düdüklerle yeniden yakasından, paçasından yakaladılar Fenerbahçe’yi…

Misal bu dönem üç golcüsü de kırmızı kart gördü sarı-lacivertli kadronun. Valencia ve Batshuayi’ye çıkan ‘komedi’ kırmızıların ezeli rakiplerdeki oyunculardan birine çıkma ihtimali sıfırdı. Aslında hak edenlere bile çıkmadı.
Fakat Fenerbahçe de daima kendi ayağına ateş etti. Transferde yapılan akıl almaz yanlışların faturası ağır oldu. Kadıköy’ü adeta yol geçen hanına çeviren Jorge Jesus da rakiplerin ekmeğine daima yağ sürdü. Galatasaray’dan 3, 10 kişilik Beşiktaş’tan 4 gol yediler Kadıköy’de. Dünya Kupası’ndan evvel Giresunspor’a da yenilmişlerdi. 2-0 öne geçtikleri maçta İstanbulspor’a bile puan verdiler.
En olmayacak maçlarda yaşanan meczup saçması puan kayıpları, Jorge Jesus’u taraftarın gözünden düşürdü. Galatasaray ve Beşiktaş’a karşı alınan tarihi hezimetlerin kabul edilebilecek bir tarafı yoktu. Öteki kayıpları unutun, Fenerbahçe konutundaki iki derbiyi kazansaydı net şampiyon olurdu…
Birçok maçta Fenerbahçe’nin büyük ekip kimliğini kaybettiğine de şahit olduk. Kadıköy’deki Galatasaray, Beşiktaş, İstanbulspor ve Giresunspor maçlarını oynayan ekibin üzerinde Fenerbahçe forması vardı lakin hepsi o kadar. Bu maçlar hiç elbet grupta büyük yaralar açtı ve Jesus ile taraftarlar ortasındaki bağları büyük ölçüde kopardı…
Fenerbahçe futbolda tarihinin tahminen de en kaotik devrini yaşıyor. Sarı-lacivertli kulübün, Jesus’la yollarını ayırması ismine pek çok münasebet daha sayabiliriz. Ancak İzmir’deki finalde Başakşehir’i yenerek Ziraat Türkiye Kupası’nı kazanması halinde Jesus’la 1 yıllığına tekrar anlaşmak da önemli bir seçenek olarak masada olmalı.
Zira olumsuz münasebetlerin yanı sıra Jesus’la devam etmek ismine da pek çok sebep sıralayabiliriz.
Bunların en başında Galatasaray ve Beşiktaş’ın bu dönem Avrupa kupalarına katılamamış olmaları geliyor. Fenerbahçe, Avrupa’da tam 14 maça çıkarken, ezeli rakipler televizyon başındaydı. Sarı-lacivertli kadro birbirinden şiddetli imtihanlarda Türkiye’ye çok kritik puanlar kazandırdı, rakipler hafta bir maç oynadı ve hiç yıpranmadı. Galatasaray ve Beşiktaş, Avrupa’da 14’er maç oynasaydı şampiyonluk yarışı değişik bir hal alabilirdi.
Hatırlayacağınız üzere Fenerbahçe, Dünya Kupası için lige verilen orta öncesi şampiyonluğun en büyük favorisiydi. Fakat kupadan sonra her şey aykırı gitti. Katar ortası olmasaydı sarı-lacivertli kadro büyük olasılıkla bu türlü sert bir düşüş yaşamazdı.
Fenerbahçe’nin Jorge Jesus idaresindeki maç başına puan ortalaması (2,2) şampiyonluk için kâfi olabilirdi. Fakat Ziraat Türkiye Kupası’na da erken veda eden Galatasaray’ın 18’de 17’lik galibiyet serisi sarı-kırmızılı gruba şampiyonluğu da getirdi…

Yukarıda okuduğunuz satırları Galatasaray’ın pazar akşamı Fenerbahçe’yi 3-0 mağlup ettiği derbiden evvel kaleme almıştım. Samimi bir biçimde Başakşehir’i yenerek kupayı kazanması halinde Jesus’la yola devam edilmesi fikrinin tartışmaya açılabileceğini düşünüyordum. Lakin derbide gördüklerimden sonra Jesus’la devam etmenin çok büyük bir kusur olacağı konusundaki fikirlerim katılık kazandı. Zati Beşiktaş ve İstanbulspor maçlarından sonra Jesus’la ilgili fikirlerimi açıkça tabir etmiştim…
Fenerbahçe pazar günü İzmir’de kupayı kazansa da kaybetse de Jorge Jesus’la yollarını ayırmalıdır. Taraftarlar ve futbolcularla tüm bağları kopan Portekizli teknik adam müsabakanın akabinde ülkesine yahut çok sevdiği Brezilya’ya yolcu edilmelidir. Kupanın kaybedilmesi halinde Lider Ali Koç da inanılmaz kongre kararı almalıdır. Fenerbahçe’nin içine düştüğü bu dehşetli girdaptan kurtularak tekrar nefes almaya başlamasının öteki bir yolu yoktur…

Fenerbahçe’yi yönetmek bu kadar mı sıkıntı? / UZAY GÖKERMAN

Maç bitmiş, elleri cebinde, tüm dönem boyunca olabildiğince duyarsızlığı ve gamsızlığı ile ağzında sakızı alana giriyor. Önüne çıkan rakip oyuncuyu tebrik ediyor ve bir sonrakini…
Bu kişi dönem boyunca tüm büyük maçlarda tıpkı takım dizilişleri ve tuhaf oyuncu seçimleriyle kadrosunu çaresiz bırakan, üstüne derbi müsabakalarında kişiliksizleştiren, Fenerbahçe’nin teknik yöneticisi Jorge Jesus’tur.
Geçen sene bu vakitler Fenerbahçe Lideri Ali Koç’un Avrupa’da çeşitli restoranlarda bir ortaya gelerek teknik yöneticilik için ikna etmeye çalıştığı, birlikte selfi çektirdiği şahıstan kelam ediyorum, elbette.
Birkaç hafta evvel hem kupada hem de ligde şampiyonluk bahtının devam ettiğini ve bunun Fenerbahçe için büyük muvaffakiyet olduğu ile ilgili açıklama yapma cüretini gösterirken kuşkusuz geçen sene Fenerbahçe Liderinin işte bu peşinden koşturmasından güç alıyordu, Jorge Jesus.
Dünya Kupası sonrasında teknik yöneticisiz kalan Brezilya’nın Ulusal Takımı’nı çalıştıracağının havasına o kadar girmişti ki Fenerbahçe’yi havada karada rahatça şampiyon yapacağına dair büyük bir özgüven patlaması yaşıyordu.
Bu nedenle ne Trabzonspor ne de Galatasaray maçlarına hazırlık yaptı.
İkisinde de çok makus teknik yöneticilik idareleri gösterdi.
Her iki müsabaka da birebir vakitte çok hoş birer deneyimdi. Ders almak, üzerinde düşünmek, çalışmak gerekiyordu.
Ama Jesus elleri cebinde birebir duyarsızlığı ve gamsızlığı ile sakız çiğnemeyi sürdürdü.
Fenerbahçe İdaresi de hem bu duruma seyirci kaldı hem de umursamadı.
Trabzonspor ve Galatasaray maçlarından alınması gereken dersler bir tarafa sonrasındaki Beşiktaş müsabakasına da birebir vurdum duymazlıkla çıktı ve kaybetti. Üstelik rakibi 10 kişi kalmıştı!
Sonra 2-0 öne geçtiği İstanbulspor maçında, dönemin birinci müsabakasında Ümraniyespor’a karşı yaptığı kusurları tekrar ederek 2 puan daha bıraktı.
Sahaya girip, taraftara güç gösterisinde bulunurken elleri cebinde değildi tahminen lakin sakızı ağzından düşmemişti.

Yetmedi Giresunspor’a da puan verdi.
“Ya birader kendine gel, burası Fenerbahçe!” diyecek bir kişi yoktu Fenerbahçe’nin futbol aklını yönetenler ortasında.
Sahi Fenerbahçe’yi yönetenler sanki neyin dümeninin başında olduklarının ne kadar farkındaydı bu süreçte?
Geçen hafta şu soruyu sormuştum; “şampiyon olmak bu kadar mı güç?”
Bugün öbür bir soruyu sormanın yeri ve vaktidir; “Fenerbahçeyi yönetmek bu kadar mı güç?”

Çok mu güç?
Peki, Mayıs 2018’de Bodrum’daki o görkemli toplantıda Fenerbahçe’yi direktörün “modern” dokunuşlarla ne kadar kolay olabileceğinin iletileri nasıl da rahat söyleniyordu, değil mi?

Hatırlıyor musunuz?
Unutmamalısınız!
Kimse seçim meydanlarında söylediklerini; verdiği vaatleri unutmamalıdır.
Çünkü o günlerde bir taraftan sosyetik iletiler, vaatler sıralanırken başka yandan Fenerbahçe’ye yıllardır hizmet etmeye çalışanların üzeri karalanıyordu, kirletiliyordu!

Mutlaka bunun bir bedeli olmalıdır.
Hala bu şahıslara borçlu olunan o özürler bir türlü dilenmezken; Fenerbahçe’nin temel uğraş ettikleriyle her türlü dostlukların rahatlıkla kurulabilmesinin akılla mantıkla, iktisat ile finansla açıklaması olabilir mi?
İlk iki yıl nasıl bir bataklık içine düştüğünün algı ve propogandası ile Fenerbahçe’ye gönülden hizmet edenleri sanayi casusu diye kitlelere şikayet edip, futbol ekibini beş yıl boyunca başarısızlık, kimliksizlik ve kişiliksizlik sarmalına mahkum etmenin hiç mi karşılığı olmamalıdır?
İşte Fenerbahçe’nin bu futbol aklını yönetenlerden Jesus’a “burasının Fenerbahçe olduğunu” anlatmasını bekliyoruz.

Mümkün mü?
Bakın bizim işimiz yalnızca dışarıdan ahkam kesmek, ukalalık yapmak değildir.
“İşini gerçek yapmaya çalışan köşe müellifi;” cümleleri vasıtasıyla bir taraftan sportif ayrıntılarla ilgili yorum yaparken, başka yandan topluluğun sahip olduğu düşünsel aklın, vicdanın, tarihi kimliğin ve hafızanın hatırlatıcısı misyonunu yerine getirirler.
Sahada olanın fotoğrafını okuyucuya bir diğer gözle çizer, aktarırken, şimdi ortada olmayan fotoğrafın alanda daha hoş çizilmesi yahut şekillenmesinin hayalininin taşıyıcısı olurlar.
Camialar muvaffakiyetlerini bu biçimde kurdukları organik alakalar vasıtasıyla inşa ederler.
İşini hakikat yapmaya çalışan idare bu organik bağlantıyı sürekli canlı tutmaya uğraş gösterir.
Fenerbahçe’de çok uzun yıllardır bu organik yapı kendi içinde büyük hasarlara maruz kaldığı için bir ortada olma sorunu yaşıyor.

Mesele şampiyonlukların kaybedilmesi değildir!
Tarihinin en sıkıntı dönemlerinden biridir 1999-2000. Ali Sami Yen’deki maç öncesinde kalesine basketbol potası koymayı teklif etmeyi cüret edecek kadar ileri giden bir rakip birebir vakitte Fenerbahçe’nin hali pür melalini tarifliyordur.
Evet o maç hiç de kolay geçmemiştir lakin Galatasaray’ın ceza alanına bile giremediği müsabakayı Fenerbahçe 1-0 kazanmayı bilmiştir.
Sadece o maç mı, o dönemin ikinci yarısındaki hiçbir derbi maçını kaybetmemiştir, Fenerbahçe.
Bu Fenerbahçe taraftarının özgüvenini besleyen bir duruş, söz etme biçimidir.
Camiaların böylesine büyüklük kıssalarına muhtaçlığı olur. Bu kıssalar, efsaneler jenerasyondan nesile yalnızca taraftarın içinde yaşayan, büyüyen menkıbelere dönüşmez, birebir vakitte futbol grubunun içinde de kuşaktan kuşağa aktarılır.

Bu kıymetli ve gerekli bir misyondur.
Fenerbahçe’yi yönetmeye aday olanlar öncelikle bu misyonun ne olduğunu anlayabilmeli ve altından kalkabilmelidir.
İşte mevcut Fenerbahçe idaresinin son beş yıldır yapamadığı, yerine getiremediği ve umursamadığı temel misyon budur.
Derbi kazanamamak değildir; grubun hiçbir büyük maçı kazanacak direnişi alanda gösterememesi, futbolcuya bu şuurun, misyonun, tarihi sorumluluğun aktarılamamasıdır.
Oysa bu misyon Fenerbahçe üzere kökleri çok güçlü menkıbelere dayalı görkemli bir Kulüpte yapılması en kolay iştir!
Para bulamayabilirsiniz ancak kahramanlığınızı, yüreğinizi, hamasetinizi güçlü tutarsınız.
Ama hem para bulup hem de yapamazsanız bunun ismi öbür bir şey olur.
Jesus ile devam edilmesi Fenerbahçe’ye verilecek en büyük ziyanların başında gelecektir. Jesus bize nasıl bir teknik yönetici olduğunu gösterdi. İkna olmak için bir döneme daha gereksinimi olanlar, deneyebilirler kuşkusuz.
İstatistiğin verdiği bilgiyi her vakit bilimin başka akıl araçlarıyla birlikte değerlendirmeniz gerekir.
Fenerbahçe son 10 yılın en yüksek maç başı puan ortalamasına ulaşmış ve bu şampiyon olan öbür 8 grubun ortalamasının da üzerinde çıkmış olabilir; tıpkı ortalamayı Beşiktaş da yakalamış ve Galatasaray üzerine çıkmışsa bu durumda Üstün Ligin genel kalite ortalaması diye ikinci bir kıymetlendirme kriteri devreye girecektir.
Yani Üstün Ligin standart sapması esasen bu puan ortalamasını yaratmıştır; muvaffakiyet bunun çok daha üzerine çıkmakla ölçülür hale gelmiştir.
Jesus’un önünde oynayacağı bir Kupa finali vardır. Muvaffakiyet ihtimalinin %50-%50 olduğu bir maç daha…

Kupa, Jesus’un muvaffakiyetini belirleyen bir ölçüt değildir!
Peki, Jesus’la devam yahut devam etmeme ya da yerine kimin getirileceği kararını kim verecektir?
Fenerbahçe’nin son 5 yılını yöneten futbol aklı bu kararı vermeye uzman ve yeterliği olduğuna bizi ikna edebiliyor, gösterebiliyor mu?
Yeni teknik yöneticisi kim hangi kriterlere nazaran seçecek?

Aynı kriterler nasıl transfer yapacak?
Fenerbahçe’ye Benzema, Firmino, Mane üzere oyuncuları transfer edebilecek mi?
Yoksa Rossi, Pedro, Oosterwolde ayarında futbolcular mı aranıp, bulunacak?
Semt pazarlarının gün sonu üzere, transferin son haftasına kadar beklenip, oradaki listede kalan futbolcular mı pahalandırılacak?
Beşiktaş, Galatasaray, Trabzonspor kendilerini muvaffakiyete ve şampiyonluğa ulaştıracak futbolcuları bu kadar rahatça bulurken Fenerbahçe’nin yapamamasını futbolun hangi akli tarafıyla açıklamamız, anlamamız gerekecek?

Dün Fenerbahçe yalnızca bir derbi mi kaybetti?
Nasıl kaybettiği ve bunu dönem içindeki tekraren tekerrürlerine gözümüzü kapatmalı mıyız?

Fenerbahçe yönetilemiyor!
Fenerbahçe’nin yönetilemeyen büyüklüğüne başlık atarak kitap yazmış bir muharrir olarak “Fenerbahçe’nin yönetilememesinin” içeriğini öbür bir manayla doldurduğumu belirtmek istiyorum.
Kitabın içeriğindeki temel sorun “Fenerbahçe’yi yönetemeyenlerden” çok yönetilmesine pürüz olan ve onu çevreleyen olaylardı; buradaki mevzu bunu da içine alacak biçimde her şeyi eline yüzüne bulaştırma ve işin özünü de kaçıracak formda yönetememe halidir.

Bu iş bu kadar da güç değildir!
Evet, Fenerbahçe’yi yönetmek bu kadar da güç olmamalıdır!