Ödedikleri tek şey 3 ayda bir elektrik faturası! 5 dağın ortasında, 10 kişilik gizli cennet

Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Uzaktan çalışma sisteminin hayatımıza girmesiyle birlikte iş ve geçinme korkusu olmadan kırsal bölgelere yapılan göçlerin sayısında da önemli bir artış yaşandı. Evvelce emeklilik hayali olan böylesi göçler, son 3 yıldır artık hayal değil. Büyükşehirden aile topraklarına dönenlerden biri de Hurma ailesi oldu. Fulden Hurma evlenene kadar İstanbul’da yaşamaya devam etti. Bu müddette de bir matbaada satış-pazarlama elemanı olarak çalıştı. Aykan Hurma ise üniversiteden sonra da Kocaeli’de kalmaya devam etti ve arkadaşlarıyla ortak olarak kendi reklam şirketlerini kurdular.

BİRBİRLERİNE İTİRAF EDİNCE BAŞLADI

Fulden, daha evvel matbaada çalışırken o zamanki işvereni, şimdiki ortağıyla birlikte bir marka kurdu. Bu markayla defter, ajanda, anahtarlık ve poster üretiyorlar. Çeşitli e-ticaret platformlarında da bunların satışını yapıyorlar. Aykan da köye gelmeden evvel ortağı olduğu reklam ajansında tasarım işleriyle ilgileniyordu. Şu anda da uzaktan takviye vermeye devam ediyor. Yani Hurma ailesi geçimlerini, kentte yaptıkları işleri burada da yaparak sağlıyor.

Çift, pandemide evlendiği için birlikte yapmaktan keyif aldıkları, gezmek, eğlenmek ve seyahat etmek üzere aktivitelerden oldukça uzak kaldı. Kapanma devrinde ise bir fırsat yakalayıp ailelerinin Çanakkale’deki konutuna gittiler. Bahçeli ve tabiatın içindeki bu konutta, kendilerini her fırsatta bahçe ile ilgilenirken ve bir formda meskenin dışında vakit geçirirken buldular. Fulden-Aykan Hurma, kendilerini köyde yaşamaya iten birinci kıvılcımın da bu olduğunu lisana getiriyor. İkisi de daha evvel hiç bu türlü bir tecrübe yaşamamıştı lakin bu seyahatlerinden sonra kendilerinde büyük bir değişim hissetmeye başladılar. Birbirlerine itiraf edemeseler de artık kent hayatını istemiyorlardı. Bu niyetlerini birbirlerini itiraf edince de serüvenleri başlamış oldu.

‘KIŞIN NÜFUS 10 KİŞİ BİLE OLMUYOR’

Hurma çifti şimdilerde Kastamonu’nun kıyı şeridinde yer alan Cide ilçesinin Loç Vadisi’nde, Aykan’ın ailesinin köyünde yaşıyor. “Zamanında dedesi ve babası tam da bizleri düşünerek yapmış güya buradaki evi” diyen Fulden, etrafta çok fazla konut ve insanın olmadığına, hatta kışın nüfusu 10 kişiyi bile bulmadığına dikkat çekiyor. Burası 5 dağın ortasında, yalnızca dağ yollarından gelinebilen, en yakın kent merkezine de 40 km aralıkta bir köy. Burada her gün her şeyin kendilerini şaşırtabildiğini söyleyen Fulden-Aykan Hurma, “Ancak biz her sabah uyandığımızda, vadinin içinden geçerek etrafımızdaki dağların üzerine inen sise bakmaktan kendimizi alamıyoruz. Bu ortada yaban hayatıyla da iç içeyiz. Bahçenin etrafındaki tel örgünün dışına yemek artıklarımızı atıp çakalları beslediğimiz de oluyor, otomobille giderken önümüzden tilkinin koşturduğu da oluyor. Meskenin kapısına yabani bir hayvanın gelmesi burası için olağan lakin bizim için şaşılacak bir durum. Yer eşelenmiş oluyor, sorduğumuzda ‘Domuz eşelemiştir’ deniyor. Ağaçta bir iz görüyoruz, ‘Ayı sırtını kaşımıştır’ deniyor. Bunlar bizim için sahiden heyecanlı durumlar” tabirlerine yer verdi.

Fulden, ailesinin böylesi bir göçe şaşırdığını ancak kararlarından ötürü da memnun olduklarını söyledi. Arkadaşlarından ise kendilerini destekleyenler olduğu üzere yapamayacaklarını düşünenler de olduğunu lisana getiren Fulden Hurma, “Aykan’ın annesi ise Aykan’a küstü. Beni köyde yaşamaya Aykan’ın ikna etmeye çalıştığını düşünmüş. Sonra durumu açıklayınca en büyük destekçilerimizden biri oldu” dedi.

‘HAYATIMIZDA BİRİNCİ DEFA ODUN KIRDIK’

Köyde, fizikî olarak kendilerini çok daha uygun hissettiklerini zira tembellik yapma üzere bir durumun burada kelam konusu olamadığını söyleyen Hurma ailesi, “Aralık ayında köye taşındığımız için sobayla çokça haşır neşir oluyoruz. Burada hayatımızda birinci defa odun kırdık, taşıdık, istifledik. Soba yakmayı öğrendik. ‘Hareket berekettir’ cümlesini nitekim yaşıyoruz. Kentteyken mutfağa gidip su almaya üşenen Aykan, sabah erkenden kalkıp sobayı yakıp çayı demliyor” deyip ekledi:

ALINTI “Köyün sessizliğinden ve havasından ötürü uyku kalitemiz bile arttı. Hatta yakınımızda konut olmadığından ötürü, dilediğimiz üzere bağırıp müzik söyleyebiliyoruz. Kentte yaşayıp, duvarları çok ince olanlar bizi anlayacaktır. Keza bizim öyleydi. Toplumsal medyamızın kazandığı ivme, bize gelen dayanaklar ve yorumlar sayesinde (nazar değmeyecekse) hayatımızın en âlâ periyodunu yaşıyoruz diyebiliriz.”

‘KÖYDE HAYAT KURTARAN BİLGİLER EDİNİYORUZ’

Çift, sabah kahvaltılarını yapar yapmaz bilgisayarının başına oturuyor. Köyde yapılması gereken rutin işlerini molalarında ve hafta sonları yapmaya çalışıyorlar. Yaparken de bunları görüntüye çekiyorlar. Komşularıyla da çokça vakit geçirmeye çalışan Fulden-Aykan Hurma, “Her yerden, herkesten uzak izole bir hayat yaşıyor olabiliriz ama köydeki komşularımızı da çok seviyoruz” diyor. Onlardan daima bir şeyler öğrenmeye çalıştıklarına vurgu yapan Hurma ailesi, “Mesela biz her odunu baltanın kesmediğini bilmiyorduk. Kocaman demir çivileri (burada siğil deniyormuş) balyozla oduna çakıp, odunu yarmak gerekiyormuş. Buna da ‘odun pallamak”’deniyormuş. Komşularımızdan bunun üzere köyde hayat kurtaracak, küçük lakin kıymetli bilgiler edinmeye çalışıyoruz” açıklamasında bulundu.

Köyün kentten farklı olan kısmının her odanın sıcak olmaması ve suların soğuk akması olarak yorumlayan çift, “Sıcak su için banyo kazanını yakınca o problemimiz da çözülüyor. Bir de yalnızca sobayı yaktığımız oda ve ısınsın diye kapısını açık bıraktığımız yatak odası ısınıyor” dedi.

‘BUNLAR 15 GÜN SONRA DÖNER, DAYANAMAZ’

Hurma ailesi, “Köyde en ufak bir şeye muhtaçlığımız olduğunda herkes bir biçimde yardımcı olmaya çalışıyor. Kentte bırakın yardımcı olmayı, neredeyse komşularımızı bile tanımıyorduk. Sanırım burada olmanın en büyük artısı bu diyebiliriz. Bizim için köy hayatının zora en yakın kısmı, köye göçümüzü kışa denk getirmemiz” diyerek şöyle devam etti:

ALINTI “Bu ortada köyde bizi çok sıcak karşıladılar. Muhtemelen onlar olmasa, hayat bizim için burada hayli sıkıntı olurdu. Çok fazla ‘Kesin kalıyorsunuz değil mi?’, ‘Dönmeyeceksiniz değil mi?’ üzere sorularla karşılaştık. Taşındıktan 1-2 ay sonra öğrendik ki aslında köydekilerin bir kısmı ortalarında ‘Bunlar 15 gün sonra dönerler, dayanamazlar’ halinde konuşuyorlarmış. Doğal bunda 40 cm karda taşınmamızın da tesiri var.”

‘SUYUMUZ DAĞLARDAN, ISINMA ODUN SOBAMIZDAN’

Maliyet olarak akıllarına birinci olarak faturalar ve kira geldiğini lisana getiren Hurma çifti, “Şehirde kira ödüyorduk ki bu büyük bir maliyet kalemi, neyse ki burada ödemiyoruz. Suyumuz dağlardan geliyor. Isınma için odun sobası kullanıyoruz. Buraya geldiğimizde öğrendik ki, köylülerin odun hakkı varmış. Lakin bu haktan faydalanmak için en az 1 yıl köyde ikamet ediyor olmak gerekliymiş. Hasebiyle bizim de birinci yıl odun masrafımız oldu. Sonraki yıllarda bu maliyet de ortadan kalkacak diye düşünüyoruz. Elektrik faturası da 3 ayda bir geliyor” sözlerine yer verdi.

Şehirde daima dışarıdan yeme, gereksinim olmadığı halde her gün markete gitme üzere alışkanlıklarının olduğuna dikkat çeken ve köyde mümkün olmadığı için, merkeze gittiklerinde gereksinimlerini toplu olarak aldıklarını söyleyen Fulden-Aykan Hurma, “Zaten 2 haftada bir de köyümüze bir minibüs bizim tabirimizle ‘seyyar bakkal’ geliyor. Eksiklerimizi oradan da tamamlayabiliyoruz. Açıkçası kentteyken çok fazla gereksiz harcamamız oluyormuş. Buraya kargo da gelmediği için harcama da yapamıyoruz. Kargolarımız için merkezde bir dükkan sahibinden rica ettik, kargolarımız oraya bırakılıyor. Biz de alışveriş dönemlerimize denk getirip kargolarımızı oradan teslim alıyoruz. Böylelikle bir de akaryakıt masrafımız doğuyor. Lakin ne kadar çok ‘köylüleşebilirsek’ masraflarımızın da tıpkı ölçüde azalacağını gördük. Bunu da vakitle bilgimiz ve deneyimimiz arttıkça gerçekleştirebileceğiz” yorumunda bulundu.

‘KARAR VERDİKTEN 8-9 AY SONRA TAŞINABİLDİK’

Şimdiye kadar yaşadıklarından yola çıkarak, köy hayatının kendilerine çok uygun geldiğini söyleyen Hurma çifti, “Hatta ‘Keşke daha evvel taşınsaymışız’ cümlesini çokça kuruyoruz. Köye göç etmek isteyen çok fazla insan olduğunu da biliyoruz. Akıllara takılan en değerli sorulardan biri ‘Köyde iş imkanı var mı?’ oluyor. Biz, konuttan çalışabildiğimiz için köye göç edebildik. Hasebiyle köye göç etmek isteyen insanların, en azından yaşamsal muhtaçlıklarını karşılayabilecek bir gelire sahip olmaları gerektiğini düşünüyoruz” şeklinde konuşarak kelamlarını şöyle noktaladı:

ALINTI “Biz karar verdikten yaklaşık 8-9 ay kadar sonra taşınabildik. Bu süreçte köyde muhtaçlığımız olabilecek eksikleri (motorlu testere, jeneratör vs.) tamamlamaya çalıştık. Yüzlerce köye göç ve köyde hayat görüntüleri izledik. Yani hem ekonomik hem de ruhsal olarak kendimizi köyde yaşamaya hazırladık. Herkesin istek ve gereksinimleri farklı olduğu için, çokça deneyim ve tecrübe görüntüsü izlemelerini öneririz. Hatta mümkünse tatillerini köyde geçirip, kendilerini bir müddet de olsa test etsinler.”