Oğlunu SMA’dan kaybetti! Öteki çocuklar için istekli çalışıyor

Edirne’de yaşayan Nezahat Keskin, 2009 yılında oğlu Ferhat Görkem Kutlu’yu SMA hastalığı nedeniyle kaybetti. O yıllarda oğlunun çaresizce gözleri önünde eriyişini izleyen Keskin, öteki çocuklar için açılan kampanyalara istekli olarak yardım etmeye karar verdi. Bugünlerde SMA Tip 1 hastası Ebrar Işık bebek için açılan stantta yardım toplayan Keskin, tüm SMA’lı çocukları kendi çocuğu üzere gördüğünü söyledi.

‘O VAKİT DERMANI YOKTU ANCAK ARTIK VAR’

SMA’lı bebeklerin yardım beklediğini belirten Keskin, “2009’da oğlumu 11 yaşındayken kaybettim. SMA’nın o vakit dermanı yoktu. Biz çok uğraştık lakin maalesef ki oğlumu kurtaramadık. Lakin bu çocukların bir devası var ve devası yurt dışında. Biz de onlar için para topluyoruz. Sabahtan akşama kadar burada durup çocuklara yararlı olabilmek için uğraşıyoruz. Ne yazık ki bizim sesimizi kimse duymuyor. Yaklaşık 6 bin SMA’lı bebeğimiz var ve hepsinin kampanyası var. Kim kimin elinden tutabilirse yardımcı olmaya çalışıyor. Ben Ebrar Ziya’nın ve Çınar’ın elinden tuttum, onlar için efor gösteriyorum. Öbür çocuklara yetişemiyoruz. Onun için lütfen bizim sesimizi duysunlar. Bu hastalığın bir dermanı var artık ve ilacını alan bebekleri görüyoruz, olumlu sonuçları var. Lütfen SMA tedavisi Türkiye’ye gelsin, çocukları öldürmeyelim” dedi.

‘OĞLUMUN 3 SEFER KALBİ DURDU DÖRDÜNCÜDE KURTARAMADIK’

SMA’dan kaybettiği oğlu Ferhat Görkem’in gözleri önünde erdiğini lisana getiren Keskin, “Benim oğlumun hastalığı doğduğundan beri vardı. Bir rahatsızlığı olduğunu anlamıştık en baştan lakin SMA çok duyulmuş bir hastalık değildi. Yalnızca kas erimesi deniliyordu o periyot. Benim oğlum 11 yaşında 9 kiloydu. Her yerde deva aradık lakin maalesef devası yoktu. Bizim vaktimizde ne yazık ki deva bulunamamıştı. Akşam çocuğumu yatırıp sabah komada buluyordum. Beslenemiyordu, zira katı besin yemeleri daima ıstırap. Yutma refleksleri dahil her şeylerini yavaş yavaş kaybediyorlar. Benim oğlum baştan olağandı, sonradan sıhhatini kaybetmeye, kilosunu kaybetmeye başladı. Çok zayıflayıp, kaslarını kaybetmeye başladı. 3 defa kalbi durdu. Dördüncüde maalesef ki kurtaramadık” diye konuştu.

’50 GÜN İÇERİSİNDE GEREKEN PARA TOPLANMAZSA VEFATA TERK ETMİŞ OLACAĞIZ’

Gönüllüsü olduğu Ebrar Işık bebeğin tedavi olabilmek için son 50 günü kaldığını söyleyen Keskin, “Benim gönüllüsü olduğum bebek kilo almasın diye ailesi yatağa aç yatırıyor. Son 50 günü kaldı. 50 gün içerisinde gereken para toplanmazsa bu çocuğu da mevte terk etmiş olacağız. Yüzde 66’sını toplayabildik şu ana kadar ne yazık ki. 50 günü kaldı ve bu müddet bittiğinde üçüncü bir valilik müsaadesi çıkmıyor” tabirlerini kullandı.

SMA’lı her çocuğu kendi çocuğu üzere gördüğünü söz eden Nezahat Keskin, “Bu çocuklar benim olmayabilir lakin ben onları kendi çocuklarım olarak görüyorum zira bu türlü bir evlat acısının ne demek olduğunu çok âlâ biliyorum. Yediğin yemekten, içtiğin sudan, hiçbir şeyden tat alamıyorsun. Bu çocuklar yatağa aç giriyor. Ben yemek yerken bile sanki ‘mamasını yiyebildiler mi, yatağa aç mı girdiler?’ diye düşünüyorum. Akşam yatağa girdikten sonra ‘acaba sabah bir evladımızı kaybettik mi?’ diye düşünmekten kendimi alamıyorum” dedi. 

‘LÜTFEN SESİMİZİ DUYSUNLAR’

Yetkililerin seslerini duymalarını beklediklerini kaydeden Keskin, “Lütfen bizim sesimizi yetkililer duysun. Bugüne kadar çok sesimizi duyurmaya çalıştık, inşallah bu sefer duyarlar. Ben buradan evladını kaybetmiş bir anne olarak şunu söylemek istiyorum; benim oğlumun vaktinde tedavi yoktu fakat şu an tedavisinin olduğunu ve çocukların düzgünleştiğini görüyoruz. Ben bu çocuklara maddi olarak yardım edemediğim için stantta istekli oldum ki buradan geçen beşerler yardım etsin ve çocuğumuzu kurtaralım. Ben evladımı onlarda görüyorum, onlar yaşasın. Şayet onlar yaşarsa benim oğlum yaşamış kadar sevineceğim. Şu anda dışarıda 40 derece sıcaklık var ve saat 14.30. Bu saate kadar topladığım para ölçüsü 45 lira. Sabahtan beri bu türlü. Ben insanların hassas olmasını istiyorum. Ben buradayım, beni görüyorlar. Gelip keşke sorsalar; ‘Ne yapıyorsun? Bu çocukla senin ne bağın var?’ diye sorsalar keşke. Ben de söylesem, ‘benim kan bağım yok lakin can bağım var’ desem. Zira evladını kaybetmiş birisiyim, bu hastalığın ne demek olduğunu çok yeterli bilen bir anneyim. O nedenle sesimizi duysunlar” diye konuştu.