Sinemada yeni şeyler denemek istiyorum’

MÜJDE IŞIL- Televizyondaki güldürü gösterisiyle konutlarımıza konuk olan Onur Buldu kılıktan kılığa, tiplemeden tiplemeye girerek yalnızca tanınmakla kalmadı, seyircinin gönlünü de fethetti. Sinemada da sıklıkla izliyoruz kendisini. Zira Buldu, klasik TV şöhretlerinden olmamakta kararlı. Bir yandan mizah yeteneğini sergilediği güldürü sinemalarında rol alırken bir yandan da bağımsız sinemalarda, alışılmışın dışındaki karakterlerle perdeye geliyor. Yeni sineması “Tebessüm”deki gibi… Hasta babasının peşinden farklı bir maceraya atılan Mustafa rolünde Buldu, o sempatik yüzünü deforme ediyor ve şaşırtan bir performans sergiliyor. Biz de bu vesileyle Onur Buldu ile hem yeni sineması hem de oyunculuk mesleği üzerine söyleştik.

*Oyunculuk çocukluk hayaliniz miydi, yeteneğiniz diğerleri tarafından mı keşfedildi?

Oyunculuk çocukluk hayalim değildi. Nasıl oyuncu olunacağına dair bir fikrim bile yoktu açıkçası. Ancak çocukken insanları izlemeyi ve onların hayatlarını varsayım etmeyi çok severdim. Nasıl bir baba? Ne iş yapar? İnsanlara nasıl davranır? Keşke bir günlüğüne onların hayatını yaşayabilsem diye düşünürdüm. Genelde arkadaşlarım ve okuldaki öğretmenlerim tarafından bu alana yöneltildim. Selim Taylan Ertuğrul’la tanıştıktan sonra başladı maceram. Oyunculuğu meslek olarak yapmaya o vakit karar verdim.

*Dokuz Eylül Üniversitesi Tiyatro Bölümü’nde eğitim aldınız. Oyunculukta alaylı ve mektepli ayrımına nasıl bakıyorsunuz?

Oyunculuk eğitimi çok sıkıntı ve çetin bir yol. Asla tamamlanamayan bir eğitimden bahsediyoruz. Oldum diye düşündüğünüz an gerilemeye başlarsınız. Bu işi sahiden âlâ yapmak istiyorsanız eğitim almak zorundasınız. Fakat eğitimden kastım yalnızca üniversitede alınan eğitim değil. Bir ustadan eğitim almak da sizi ehil kılar. Alaylı yahut okullu diye bir ayrıma inanmıyorum. Bu işi düzgün yapmak için ne kadar emek ve mesai harcandığına bakıyorum.

*Oyunculukta usta olarak gördüğünüz isimler kimler?

Sıkı bir Bülent Emin Fayda hayranıyım.

*Komedi ile bütünleşmek, oyuncu için bir konfor alanı mı yaratıyor yoksa yeni denemeler için hudutlar mı koyuyor?

Bence ne istediğinize bağlı. İki türlü de bakabiliriz. Şayet bu işi yalnızca maddi tasalarla yapıyorsanız bir konfor alanı. Zira güldürüde biraz sivrildiyseniz bu alanda çok teklif gelir. Lakin başka taraftan baktığımızda da denemek istediğiniz rollerde birtakım sonlar koyuyor. Ben Güldür Güldür’den bu yüzden ayrıldım. Konfor alanımdan çıkmak istedim. Zira yeni şeyler denemek istiyorum. Öğrenmeyi çok seviyorum. Bilhassa sinemada yeni şeyler denemek istiyorum. “Tebessüm” de bunlardan biri. Her saniyesinden zevk alarak içinde olduğum bir iş.

 ‘Başaramama üzere bir lüksüm yok’

*“Tebessüm” sinemasındaki Mustafa karakterini canlandırmayı kabul ederken motivasyonunuz neydi?

Bir sineması kabul ederken birinci dikkat ettiğim şey kendi rolümün yeterli olup olmaması değil, tüm karakterlerin ve senaryonun nasıl olduğudur. “Tebessüm”deki her rol çok ince düşünülmüş ve üstüne çalışılmıştı. Bir karakter bana sanki bunu oynamayı başarabilir miyim diye düşündürüyorsa çabucak kabul ederim. Zira kabul ettikten sonra başaramama üzere bir lüksüm yok. Ve bence bir oyuncu bu türlü gelişir. Kendinize meydan okumak zorunda kaldıkça yapabildikleriniz artar.

*Sinemada çoğunlukla sizi güldürü sinemalarında izledik. “Tebessüm”de ise sizinle bütünleşmiş ‘komik’ imajının zıddı bir rolle bir manada zıt köşe yapıyorsunuz.

“Tebessüm” birinci değil. Daha evvel “Martı”, “Saf”, “Dört Duvar”da oynadım. Yüzeysel olmayan karakterleri oynamak her oyuncu üzere beni de çok heyecanlandırıyor. Güldürüden çok farklı bir ritim. Ancak bu ritmi anladıkça ve tattıkça yepisyeni pencereler açılıyor içimde. Bu işi neden yaptığımı hatırlatıyor bana.

*Yeni projelerinizde tıp ve karakter açısından bilhassa tercih edeceğiniz ya da etmeyeceğiniz kriterler neler?

Benim için tipten fazla senaryo kıymetli. Güzel bir güldürü sineması de düzgün bir dram kadar heyecanlandırıyor beni. Sinemada, bağımsız sinemalarda rol almaya devam etmek istiyorum. Bunun için birçok şeyden de fedakârlık yapıyorum. Gücüm yerinde olduğu sürece güldürü tipinde de ilerlemeye devam edeceğim.

‘Gişede avantaj, bağımsızda dezavantaj’

*TV’de güldürü programındaki tiplemelerinizle tanındınız. Televizyonla gelen şöhreti sinemada ve/veya tiyatroda sürdürmek ne kadar güç?

Tiyatro özelinde konuşursak, televizyonda iş yapıp tanınmak sizin oyunlarınızın bol seyircili olmasını sağlıyor. Bu bir gerçek. Olağan ki yaptığınız işin niteliği de bunu daima kılıyor yahut tam zıddı bir duruma sebep oluyor. Yani televizyonda kazandığınız seyirci kitlesini tiyatroda sürdürmek istiyorsanız güzel işler yapmak zorundasınız. Sinemaya gelirsek; televizyonda olmak sizi, gişe sinemalarında tercih edilmeniz için avantajlı bir duruma getiriyor. Ama bağımsız sinemalarda de bir dezavantaj sağlıyor. Sanırım direktörler TV’de güldürü yapan oyuncuları öteki bir formda kodluyor. Ya inandırıcı bulmuyorlar ya da sinemasının sıkıntısını bu oyuncuların seyirciye geçiremeyeceğini düşünüyorlar, bilmiyorum. Bu fikri kıran örnekler var natürel lakin bir dezavantaj yarattığı konusunda yanılmadığımı düşünüyorum.