Tarlabaşı’nda kebapçının kapısına bırakıldı! Gerçeği 30 yaşında öğrendi

Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – İstanbul doğumlu Büşra Dönmez, birçok kişi üzere ergenlik periyotlarında evlatlık olup olmadığını merak etti. Gerçeklerle yıllar sonra tanıştığında ise hayatının şokunu yaşadı. Onun evlatlık alınma öyküsü ise 90’lı yılların başına tekabül ediyor. Büşra’nın ailesi, uzun yıllar boyunca uğraşmalarına karşın bir türlü çocuk sahibi olamayınca evlat edinmeye karar veriyor. Müracaat sürecinde aileye birçok çocuk gösteriliyor lakin babası birinci görüşte onu seçiyor. Üstelik Büşra hakkında “Bu çocuğun akciğerleri sorunlu. Uzun yaşamaz. Almayın bu çocuğu” denilse de babası ondan vazgeçmiyor ve “Ben ona yeterli bakarım” diyor. Babası, kızına kimlik çıkartmak için nüfus müdürlüğüne gittiğine “Canımı hastanede bıraktım” diye ağlayacak kadar Büşra’yı çok seviyor. Büşra da babasını “İnanılmaz bir adam. Tek sözle inanılmaz” diyerek anlatıyor. Büşra Dönmez, tam 30 yıl sonra kendisine dair gerçekleri öğrendiğinde dahi babasını ve annesini çok sevmeye devam ediyor…

‘HERKES BU SORUYU KENDİNE SORMUŞTUR’

Küçükken evlatlık olduğunu düşünmeyen çok az kişi olduğunu, herkesin hayatında en az 1 kere bu soruyu kendine sorduğunu söyleyen Büşra Dönmez, “Kendisine ‘Ben evlatlık mıyım sanki?’ sorusunu sormayan çok az ergen vardır. Benim bu sorunun yanı sıra ailedeki kimseye benzememem ve hayat üslubum sebebiyle yetiştiğim ortamdan çok ayrıksı olduğum için kuşkularım vardı. Ancak doğal hepsi tekrar ergenlik fantezisi düzeyinde kalıyordu. Zira hem babama hem de akrabalarıma inanılmaz benziyorum” dedi.

‘ÇOCUKLUĞUM PSİKİYATRİ ODALARINDA GEÇTİ’

Büşra, çok hoş ve kalabalık bir ailede, tam bir 90’lar çocuğu olarak büyüdü. Akciğerlerinde sorun olduğu için okula başlayıncaya kadar ailesiyle Tekirdağ’da deniz kenarında yaşadı. Sokakta kuzenleriyle oynayarak, bisiklet sürerek, akşamları ekmek ortası domates peynir yiyerek, saat geç olduğunda her meskenden bir annenin “Hadi konuta gel” diye seslendiği bir ortamda büyüdü.

Ancak herkes üzere o da hayatında travmatik durumlarla karşı karşıya geldi. Babasının Kıbrıs gazisi olduğunu söyleyen Büşra Dönmez, “Babamla birlikte Haydarpaşa GATA’nın psikiyatri koridorlarını çok arşınladım” dedi ve şöyle devam etti: “Çocukluğum psikiyatri odalarında geçti. Savaş sonrası posttravmatik gerilim bozukluğu sebebiyle bipolar duygudurum bozukluğundan mustarip. Annem ve benim için de çok sıkıntı vakitlerimiz oldu elbette.”

Büşra Yılmaz, birçok mesleği bir ortada yürütmesine karşın mesleği sorulduğunda müellif olduğunu söylemeyi tercih ediyor. Kimlikte yazan ile gerçek doğum gününün farklı olmasından ötürü, doğum tarihinde artık ay ve gün belirtmediğini lisana getiren Büşra, “Bunu 30 yaşında öğrenmek eğlenceli olmasa da insanın ömrü boyunca yanlış burcun fallarına baktığını fark etmesi trajikomik” diye konuştu.

KUZENİNİN ‘BÜŞRA ASLINDA EVLATLIK’ DEDİĞİNİ DUYDU

Ailesiyle geçirdiği en hoş anısına değinen Büşra, “Babam Abant Gölü’nü çok severdi. Her tatilimiz Bolu’da geçerdi ve bu sebeple imzam nilüfer çiçeğidir. Hatta yazdığım birinci kitabımın ismi da ‘Nilüfer’ mesela” dedi ve şöyle devam etti:

“Çocukken koşa oynaya gölün etrafında dolaşırken bir elma şekeri satıcısı görmüştüm. Koşup babamın elinden tutup ‘Kulağına bir şey söyleyeceğim’ diyerek eğildiğinde yanağından öpüp elma şekeri istemiştim. Kime şımaracağını düzgün bilen bir cimcimeydim. En net ve en tatlı hatıram o sanırım.”

Büşra, hayatının şokunu yaşadığı anı ise kuzeniyle birebir iş yerinde çalıştığı sırada yaşadı. Evlatlık olduğunu bilmediği devirde kuzeniyle birlikte tıpkı iş yerinde çalışan Büşra, kuzeninin iş ortamında gerisinden söyledikleri karşısında duyduklarına inanamadı.

Kuzeninin “Büşra aslında evlatlık” dediğini duyan genç bayan olayı sorup soruşturmaya karar verdi. Kuzeni her ne kadar “Şaka yaptım” diyerek mevzuyu geçiştirmeye çalışsa da bu husus uzun bir müddet Büşra’nın hafızasında takılı kaldı. Bu mevzuyu annesine sordu ve ondan “Nereden çıkarıyormuş bu, ben bilmiyor muyum doğurduğum çocuğu?” yanıtını alınca hususun üstü tekrar kapatılmış oldu. Ancak gerçekler ilerleyen yıllarda ortaya çıkacaktı.

‘ANNE-BABA İSMİ ADEM VE HAVVA OLANLARIN YETİM OLDUĞUNU BİLİYORDUM’

Büşra Dönmez, ortadan yıllar geçtikten sonra bir kuruma ibraz etmek için nüfus kayıt örneğini alırken orada dikkatini çeken bir kayda rastladı. Bu kayıtta ismi soyadı ve anne-baba ismi farklı, T.C. kimlik numarası ve doğum tarihi ise kendisiyle birebirdi.

Anne ve babasının isminin Adem ve Havva olduğunu gören Dönmez, “O an aklıma anne-baba ismi Adem ve Havva olan çocukların yetim olduğuna dair bir bilgi geldi lakin emin olamadım. Nüfus müdürlüğündeki arkadaşımı aradım. ‘Yanlışlık vardır düzeltiriz’ diyerek geçiştirdi” dedi.

Büşra, yıllardır adeta içini kemiren evlatlık olup olmadığı konusunu bir hastalık sebebiyle tedavi görmeye başladığı devirde öğrendi. Tabipleri, hastalığın kalıtsal olabileceğini söylediği için ailesi durumu kendisine açıklamaya karar verdi. Eski eşiyle bir hususta tartışırken kendisine kuşkularının gerçek olduğunun söylendiğini lisana getiren Dönmez, “Böyle anlarda beşere bir hissizlik gelir. Bana da o denli oldu. Sudan çıkmış balığa döndüm haliyle” diye konuştu.

‘BİYOLOJİK AİLEM UMURUMDA DEĞİL’

Dünyada kendisiyle tıpkı hisleri yaşamış binlerce yetim çocuk olduğuna dikkat çeken Büşra Dönmez, “Ne birinci ne de son öykü benimki. Lakin en net söyleyebileceğim şey şu: Biyolojik ailem zerre umurumda değil ve hiçbir hissim yok onlara dair. Hasebiyle kızgınlık ve öfke yaşamadım. İnsan tanımadığı ve sevmediği birine kızamaz. İnsanlara hissettiğimiz hisler onlarla ilgili değil kendimizle ilgilidir genelde. Bende de onlara dair hiçbir data olmadığı için benim umurumda değiller. Onları tanımak istemiyorum, hiç istemedim” diye konuştu.

‘O KİTABI BİLHASSA OKUMALILAR’

Kendisine bu olayın daha evvel söylenmiş olmasını istediğini vurgulayan Büşra Dönmez, “Birçok problemimi çok daha kolay çözümleyebilirdim. Bağlanma kuramına aşina olan herkesin bileceği üzere ebeveynleriyle, bilhassa de annesi ile inançlı bağ kuramamış her çocuk hayatının geri kalanında türlü mental ve fizikî rahatsızlıklarla o denli ya da bu türlü boğuşacaktır. Kuram okumak tahminen insanları sıkabilir ancak Engin Geçtan’ın ‘İnsan Olmak’ kitabını okumalarını tavsiye ederim. Anlamlandıramadıkları birçok niyetin kaynağını bulabilirler o kitapta” dedi.

“Bir insan şayet gerçeklerle barışmak istemiyorsa barışmasın. Psikoterapide bu türlü bir usul yok. Bu küskünlük kendilerine ziyan vermiyorsa barışmasınlar, kıymetli değil. Tahminen bu küslük öbür bir istikametten besliyor olabilir kişinin mevcudiyetini. Lakin bu küslük hayatı etkileyen ve kişinin günlük yaşantısına sirayet eden bir sorun sebebi olduysa işte o vakit kesinlikle profesyonel dayanak alınmalı.” Büşra Dönmez

‘HİSSETTİĞİM KÖKSÜZLÜK HİSSİNİN NEREDEN GELDİĞİNİ ANLADIM’

Kendisine dair gerçekleri 30 yaşında öğrenen Büşra Dönmez, yıllarca içindeki köksüzlük hissiyle boğuştuğunu, gerçekleri öğrendikten sonra ise rahatladığını söyledi. Dönmez, yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Çok ağır bir çalışma tempom olduğu için ben yokken çocuklarıma annem ve babam bakıyor. Bir gün benimle konuşmaya geldiler. Yanlarında çocuklarım da vardı, bu yüzden çok konuşamadım. İkisi de yaşlıydı ve beni kaybetmekten korktukları için çok duygusaldı. Ağladılar, göz yaşları adeta sel oldu. Ben ise duvar üzereydim. Onlara ‘Siz her hâlükârda annem ve babamsınız benim. Bu olanlar hiçbir şeyi değiştirmiyor. Ben esasen biliyordum’ dedim ve mevzuyu kapattım.”

Dönmez, anne ve babasının yanından ayrıldıktan sonra yıllardır aradığı sorunun yanıtını sonunda bulduğunu söyleyerek “Hayatım boyunca kendimi köksüz ve kimsesiz hissettim. Nihayet bunun sebebini öğrendiğim için rahatlamıştım. Nedenini bilmediğim için kendimi suçladığım her fikrin, bende kasvet yaratan her mental rahatsızlığın sebebini böylece öğrenmiş oldum” diye konuştu.

‘SAYENİZDE DAYANILMAZ BİR AİLEM VE HAYATIM VAR’

Evlatlık olduğunu öğrenen birçok kişi biyolojik ailesinin kim olduğunu merak ediyor. Büşra ise o bireylerden farklı olarak biyolojik ailesiyle bağlantıya geçmemeyi bilhassa istiyor. Hayatı boyunca gerçekleri öğrenmek istese de ve kendisini meraklı bir insan olarak tanımlasa da biyolojik ailesinin kimliğini bilmekle pek de ilgilenmiyor.

“Çocuk Esirgeme Kurumu’na evrakımı almaya gittiğimde bana ulaşmamaları için evrak doldurdum” diyen Dönmez, “Sanırım peşine düşmediğim tek gerçek bu” dedi.

Sosyal medyadaki paylaşımları nedeniyle çocuğunu ya da kardeşini arayan insanlardan tonlarca ileti aldığını söyleyen Büşra Dönmez, “Biyolojik aileme dair manevi hiçbir bağım yok. Youtube’da bu hususla ilgili verdiğim bir röportajı izleyenler beni kalpsiz, acımasız ve nankör olarak tanımlıyor. Birinci başlarda bu şekil yorumlara çok yanıt verdim ancak artık aldırış etmiyorum” dedi.

Kendisine yapılan yorumlara karşılık vermediğini söyleyen Büşra Dönmez, her ne kadar biyolojik ailesini merak etmese de onlara söyleyebileceği iki şeyi şöyle sıraladı: “Tarlabaşı’na terk edilmiş bir çocuk olarak hayal gücüm beni o denli yerlere sürüklüyor ki sanırım onlara şu iki şeyi söylerdim. Birincisi, beni kebapçı yerine cami avlusuna mı bıraksaydınız sanki? İkincisi de, size teşekkür ederim, sayenizde dayanılmaz bir ailem ve hayatım var.”