Napoli’den çılgın şampiyonluk kutlaması! 60 bin içeride 60 bin dışarıda

Galatasaraylı Mertens ve Trabzonsporlu Hamsik ne şampiyonluklar kaçırdı Napoli formasıyla… Juventus’un farkla önündeyken, artık ipi göğüsleyecekken rakiplere ikram edilen kupalar… Bu iki isim de tam bir Napoli aşığı bugün hala… “Düşenin dostu olmaz” kelamı, İtalya’nın güneyinde geçer akçe değil anlaşılan. Diego Armando Maradona kadar hayatı uçlarda yaşayan bir futbolcu azdır. Hem futbolun hem de ömrün radikali bir ismin bu hayatta karşılaştığı en yeterli tesadüfün, kendisini Napoli’ye bağlayan imzayı atması olduğunu, ben bu kentte birkaç günümü geçirdikten sonra anladım. Barcelona’nın birinci ‘Messi’si olacak futbolcu aslında kendisiyken, Katalan takımında neden yok olduğunu, bunun yerine o vakitler pek kimsenin değer vermediği bir ekipte yıldızını parlattığını, Arjantinli futbolcu kadar İtalyan kentini de birebir anda tanımadan bilebilmek mümkün değilmiş meğerse…

Napoli-Fiorentina maçı için kent merkezinden tarihi stadyuma giden metroda yaptığım seyahat esnasında Alfredo ile yaptığım sohbet, bu bahisteki fikirlerimi sabitleştirmeme sebep oldu. 20’li yaşlarında genç bir futbolseverde futbolun endüstriyel yanına karşı bir tutum bulmak kolay değildir. Hem Napoli kentinin ömür biçimi hem de futbol kulübünün farklı dinamiklerle işlemesi, o nesilde bile bu türlü taraftarların ortaya çıkmasını sağlamış, ne memnun onlara!

SEZON ORTASI GİBİ

Tribünden hem bir gazeteci hem de bir futbolsever olarak büyük bir coşkuyla izlediğim Fiorentina müsabakasındaki Napoli, şampiyonluğu ilan etmesinin akabinde birinci defa çıktı kendi alanında taraftarının karşısına. Tribünlerdeki coşkunun, Serie A’da dönem ortası bir müsabakanın heyecanıyla yaşandığını benim yorumum değil, basın tribününde sağımda ve solumda oturan İtalyan meslektaşlarımın tespiti olarak kayıtlara geçireyim.

Kentte gün uzunluğu büyük kutlamalar vardı, yorulmuştu tahminen de Napoli taraftarı… Dün akşamki Fiorentina maçında statta 60 bin, dışarıda 60 bin kişi olduğunu biliyor muydunuz? Metroda yan yana seyahat ettiğim Alfredo bu maça, bileti olmamasına rağmen, üzerinde formasıyla stat dışında ekibini desteklemeye ve şampiyonluk coşkusunu yaşamaya gelen on binlerce futbolseverden bir tanesiydi yalnızca…

Manu Chao’nun Maradona için bestelediği ‘Hayat bir tombala’ müziğinde söylediği üzere… ‘Eğer Maradona olsaydım, tıpkı onun üzere yaşardım/hayat zati bir tombala, şaşmazdım yolumdan’… Maradona öleli yıllar oldu, en son onunla yaşanan şampiyonluk 33 yıl sonra içinde bulunduğumuz günlerde tekrarlandı. Napoli’de benim asıl gördüğüm ise, tekrardan yaşanan ne efsane futbolcunun yetenekleri ne de muvaffakiyetleri, onunla da özdeş bir hayatın kendisi. Bu da maçın akabinde “Diego” tezahüratıyla ortalığı yıkıp geçen Napoli taraftarı tarafından çok daha güzel anlaşılıyordu.