Patroklos’un lisanından Akhilleus’un hikayesi

Dilay Rukiye Sürat | [email protected]/ 10. Sınıf Öğrencisi- Madeline Miller, 2011 yılında “Akhilleus’un Şarkısı”nı anlatmak için Patroklos’u aracı olarak seçtiğinde ise büyük bir kitlenin övgüsünü topladı. Bu kıssanın sizi etkilemesinin en büyük sebeplerinden biri olayların Patroklos tarafından anlatılması. Şayet öyküyü Akhilleus anlatıyor olsaydı, olaylar ve hisler bir yerde tıkanır kalırdı. Patroklos ise Akhilleus’a o kadar çok bedel veriyor ki onun etrafında yaşanan her şeye hâkim. Hayat öyküsü saraydan sürülmesiyle başlayan Patroklos kendini öbür yetim ve sürgünlerle bir arada o sarı saçlı oğlan çocuğuyla yani Akhilleus ile tıpkı çatı altında buluyor. Patroklos’un başta sarayda pek güzel karşılandığı söylenemez, nasıl olsa büyük bir cürüm işlemiş bir çocuk olarak gelmiştir. Ama bir noktadan sonra Patroklos için işler hoşlaşmaya başlıyor. Akhilleus’un onu yoldaşı olarak seçmesiyle birlikte arkadaşlıklarının ilerlemesi onun için adeta bir nefes haline geliyor. Lakin mukadderatı çoktan yazılmış bir kahramana âşık olmanın zorlukları gün geçtikçe artıyor. O bütün bu hisleri açık açık lisana getirmese de müellif çok hoş bir biçimde hissettiriyor. Uygun bir muharrir bu türlü yapmalı işte. Karakterin suskunluğunun altında ne olduğunu bize hissettirebilmeli.

Patroklos’un öğrettikleri

Yalnızca bir kişinin bile sizi sevmesinin dünyalara bedel olabileceğini Patroklos ile öğrendim. İnsan aşkı için neler yapabilir, hudutları ne kadar zorlayabilir, mevte gitmesi gerekse cüret edebilir mi? Patroklos bize bütün bu soruların karşılığını veriyor. Patroklos ile birlikte arkadaşlığın, sevginin, aşkın ve tutkunun sonlarını zorluyoruz. O ağır hislerle birlikte kendi benliğinizden sıyrılıp Patroklos oluveriyorsunuz. Bir noktadan sonra yüreğinizin bir kısmında Akhilleus’un ismini taşımaya başlıyorsunuz. Akhilleus’tan da bahsetmek isterim. Kendisi tanrıça Thetis ile ölümlü Kral Peleus’un yarı insan, yarı ilah oğlu. Bu gücünün getirdiği özgüven ve ego var biraz üzerinde. Bunları kenara bıraktığında ise içinde çok kuvvetli bir âşık var. Akhilleus bazen aptal, bazen aklı başında bir âşık. Bazen halkını kurtarmak isteyen, bezen de tam karşıtını yapıp dünyanın en saçma kararlarını alan bir savaşçı. Hiçbir vakit tek bir kişiliği yok, o çok istikametli bir kahraman. Aslında Akhilleus hepimizden bir modül bu kitapta. Kimilerimizin en baskın yönüyken, kimilerimizin hafif bir tarafı. Ne olduğu konusunda çokça yorum yapabilirim ancak bir adedinde fikrim mutlaka değişmez: Her öyküde “Aristos Achaion” olmayı başardığı.

Muhteşem final

Kitap bir bütün olarak mükemmeldi lakin finali bu kıssanın en mükemmel kısmıydı. Kitabın başta sizi yıkan ama öteki bir açıdan baktığınızda insanın içine su serpen bir finali var. Ben finale son 30-40 sayfa kala kesim parça yıkılmaya başladığımı hatırlıyorum. Kitabı okurken bahsettiğim yerlere gelince bu hisleri siz de hissedeceksiniz. Tahminen bu sonun önüne geçmeye çalışacaksınız lakin nerede… Tahminen sinirleneceksiniz, tahminen de çok üzüleceksiniz ama bahsettiğim harika finale geldiğinizde gözyaşlarınız eşliğinde aslında en güzel finali okuduğunuzu anlayacaksınız.